Bardzo lubię fotografować dzieci. Są one szczere, mają prawdziwe emocje i zarażają dorosłych radością życia. Uwielbiam patrzeć na nie przez obiektyw i zatrzymywać w kadrze ich uśmiechy, miny i uczucia.
Obecnie obserwuję modę na zdjęcia dzieci przebranych w wymyślne stroje, fotografie zrobione w studiach, wśród drewnianych mebelków, błyszczących księżyców, świątecznych rekwizytów i walentynkowych serduszek… Ja nie lubię tego typu zdjęć. Za dużo w nich sztuczności i lukru, za mało uczucia i szczerości. Zdecydowanie wolę kadry, które pokazują prawdziwe uczucia dzieci, ich świat, ich dzieciństwo. Moim zdaniem magia fotografii dziecięcej nie tkwi w tłach, rekwizytach i strojach, ale właśnie w umiejętności uchwycenia emocji małych bohaterów.
Czy takie właśnie zdjęcia, przedstawiające prawdziwe emocje nie będą po latach stanowić dużo bardziej wartościowej pamiątki niż te pozowane zdjęcia, zrobione w sztucznych przestrzeniach, wśród dziwnych, obcych przedmiotów ?
Dianka to urocza dziewczynka, którą niedawno miałam przyjemność fotografować. Ta mała księżniczka to niezwykle dzielne dziecko, które wspiera w chorobie swojego braciszka – bliźniaka. Podziwiam ją i trzymam za obydwoje kciuki, żeby razem mogli kiedyś bawić się w berka.
Serce mi się śmiało, kiedy patrzyłam przez obiektyw, jak ta cudna dziewczynka bawi się swoimi zabawkami, cieszy z drobiazgów, tuli do braciszka i mamy. Mam nadzieję, że po latach, kiedy dorosła już Diana będzie oglądać te zdjęcia, jej serce też będzie się radować.
